Po raz pierwszy w swojej 9-letniej historii festiwal Tauron Nowa Muzyka zawitał do muzeum. I była to wizyta bardzo udana. Uczestnicy wydarzenia czas dzielili pomiędzy koncerty, rozmowy i bliższe poznawanie fascynującego obiektu nowego Muzeum Śląskiego. A redakcja „Design Alive” wraz z Instytucją Kultury Ars Cameralis przygotowała Przestrzeń Refleksji, gdzie przez dwa dni można było odpocząć od natłoku muzycznych wydarzeń.
Gdy przyjmujemy od kogoś zaproszenie, zwykle stosujemy się do zasad panujących w domu, który zamierzamy odwiedzić. Dwa dni spędzone w Katowicach podczas TNM potwierdziły tą prostą zasadę savoir vivre – nikt nikomu nie chciał uprzykrzać życia dziwnymi fanaberiami, zamiast tego, podobnie jak na istotnych spotkaniach towarzyskich czy rodzinnych, znajdowaliśmy wszyscy miejsce przy symbolicznym „festiwalowym stole”, gdzie właściwie każdy wykonawca był oczekiwany i mógł liczyć na chwilę uwagi.
A festiwalowi goście dopisali w tym roku, i to bardzo. Nie tylko w sensie czysto muzycznym, choć ilość koncertów, które spełniały oczekiwania nawet najbardziej wybrednych koneserów brzmień od tych czysto syntetycznych aż po muzyczną mgiełkę wydobywającą się z „żywych” instrumentów, było naprawdę wiele. Zapamiętamy na pewno koncerty Neneh Cherry, Elliphant, Mitch & Mitch z Felixem Kubinem, wreszcie orkiestrę kameralną Aukso grającą wraz z formacją Jaga Jazzist. I wspaniały, eteryczny finał, już poza terenem po byłej KWK „Katowice”, gdzie obecnie mieści się nowe Muzeum Śląskie. Nils Frahm zaprosił słuchaczy także do miejsca, które kiedyś tętniło życiem manufaktury – do byłej Fabryki Porcelany.
Festiwal w tym roku połączył wymiar czysto muzyczny z eksploracją przestrzeni, która do tej pory wydawała się czystą kartą – muzeum przecież jeszcze nie działa. Teraz dla wielu słuchaczy „czysta” już nie pozostanie. A to za sprawą sceny Carbon Atlantis, przygotowanej przez Wojtka Kucharczyka z Mik Musik, która porwała nas w głąb ziemi, także w wymiarze czysto fizycznym. Nowe MŚ przestrzenie wystawiennicze ma zlokalizowane poniżej poziomu „zero”, i z jedną z nich zmierzyli się artyści zaproszeni przez legendarnego muzyka i wydawcę. Dziś na myśl, że za pewnie kilka miesięcy odwiedzę muzeum i będę oglądać wystawy, od razu wizualizuję sobie pierwsze muzealne doświadczenia – wszechświat stworzony przez Starą Rzekę, Wilhelma Brasa, orkiestra Marcina Maseckiego czy We Will Fail.
Redakcja „Design Alive” także zagościła na festiwalu – wraz z Instytucją Kultury Ars Cameralis przygotowaliśmy Przestrzeń Refleksji, gdzie przez dwa festiwalowe dni można było odpocząć od festiwalowej codzienności i natłoku muzycznych wydarzeń. Zaproponowaliśmy również dwa spotkania, w których udział wzięli nasi goście z różnych stron kraju. Z najciekawszą sceną festiwalu – Carbon Atlantis – symbolicznie połączył nas wątek Atlantydy, ale także Wojtek Kucharczyk, który wziął udział w spotkaniu wraz z architektem Przemo Łukasikiem oraz taternikiem Piotrem Mazikiem. Choć każdy z uczestników dyskusji pojęcie Atlantydy umiejscawia inaczej, pozostali jednak zgodni, że jej jest artefaktem wpisanym w nasze „kulturowe dna”. W drugim spotkaniu, którego temat przewodni brzmiał „Schronienie – granica strachu”gościliśmy projektantkę Megi Malinowską, fotografkę Monikę Stolarską, rzeźbiarza oraz projektanta Jarosława Hulboja oraz Alicję Knast, dyrektorkę Muzeum Śląskiego. – Muzeum jest przestrzenią, gdzie strach można obnażyć i przezwyciężyć – te słowa dyrektor MŚ mogłyby posłużyć nie tylko za motto całego spotkania w przygotowanej przez nas Strefie. Gdy przyglądałem się tłumom słuchaczy zainteresowanych nową przestrzenią Muzeum Śląskiego miałem wrażenie, że Tauron Nowa Muzyka powinien pozostać tutaj już jeśli nie na zawsze, to przynajmniej na najbliższe 50 lat.
