Uniwersytet Masaryka, druga co do wielkości uczelnia w Republice Czeskiej, założona w 1919 roku jako drugi czeski uniwersytet, od lat oferuje szeroki wachlarz kierunków, w tym edukację artystyczną na Wydziale Edukacji. Program ten dotychczas borykał się z problemem braku odpowiednich przestrzeni dydaktycznych, zmuszając studentów sztuk pięknych do dzielenia sal z innymi kierunkami. Nowoczesne pracownie artystyczne dla przyszłych nauczycieli sztuki zaprojektowało studio architektoniczne Dílna, reprezentowane przez Michała Palaščaka, przy wsparciu Karolíny Burešovej i Jana Flídry.
Nowe przestrzenie dostosowano zarówno do tradycyjnych dyscyplin artystycznych, jak i nowych mediów, co znacząco podniosło jakość kształcenia.
Nowoczesna forma budynku, przypominająca bardziej galerię sztuki niż tradycyjną placówkę edukacyjną, wyróżnia się na tle historycznego otoczenia. – Budynek nawiązuje dialog między neoklasycystyczną architekturą okolic a swoimi własnymi przestronnymi, ortogonalnymi formami – wyjaśnia Michal Palaščak.
Na terenie budowy wcześniej znajdowały się trzy obiekty: pawilon dawnej strzelnicy, stacja transformatorowa oraz winda służąca sąsiedniemu budynkowi. Kluczowym wyzwaniem było utrzymanie funkcjonalności stacji transformatorowej. Rozwiązano to, stosując monolityczną konstrukcję żelbetową, umożliwiającą budowę nad stacją, minimalizując jednocześnie wpływ na stabilność sąsiedniego budynku i szybu windy.
Ostatecznie, aby do sal zajęciowych docierało więcej światła dziennego, architekci zastosowali poziome przesunięcie na poszczególnych piętrach, tworząc miejsce na świetliki.
W ramach rozbudowy stworzono m.in. warsztat z narzędziami do cięcia, wiercenia i spawania, nowoczesne pracownie artystyczne, w tym malarską z naturalnym oświetleniem oraz wysokie studio multimedialne, które można całkowicie zaciemnić i dostosować do różnych form oświetlenia.
– Klient był otwarty na nietypowe podejście, co pozwoliło wyjść poza standardy typowej architektury edukacyjnej – podkreśla Palaščak. – Najlepszym dowodem sukcesu jest fakt, że studenci chętnie spędzają w nowych przestrzeniach więcej czasu, niż wymaga tego program zajęć.
