W swoich pracach Kalina Bańka-Kulka podejmuje tematy pustki i gromadzenia, odnosząc się do zjawisk społecznych i ekonomicznych. Realizuje także osobiste i sentymentalne projekty powiązane z relacjami rodzinnymi w łańcuchu pokoleniowym.
Najbardziej inspirują ją zniszczone, często niezauważalne elementy miejskiej rzeczywistości.
– Biorę tablice rozdzielcze, transformatory elektryczne wraz ze skrawkami plakatów, naklejek, graffiti, zadrapań czy rdzy i zamieniam je w małe dzieła sztuki. Nie mogę ich ignorować, chociaż większość ludzi pozostaje wobec nich całkowicie obojętna. Zgłębiam tradycyjne rzemiosło i przedstawiam je w zupełnie nowym, niestandardowym kontekście, dekorując szkło moimi motywami ukazującymi silny współczesny miejski charakter. Często łączę tradycyjne techniki i technologię projektowania szkła z nowoczesnym stylem moich grafik, łącząc przeszłość z teraźniejszością – tłumaczy projektantka.
Kalina Bańka-Kulka urodziła się w 1989 roku w Dąbrowie Górniczej. W 2020 roku uzyskała stopień doktora sztuki na Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie od 2013 roku współtworzy pracownię dyplomującą w Katedrze Szkła.
Jest laureatką wielu krajowych i międzynarodowych nagród, w tym prestiżowego zakwalifikowania jej szklanego obiektu do przeglądu New Glass Review 38, organizowanego przez Corning Museum of Glass w Nowym Jorku. Otrzymała także stypendia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Unikatowe obiekty ze szkła prezentuje zwykle w formie instalacji site-specific, wykorzystując różnorodne techniki: witraż klasyczny malowany ręcznie, fusing, slumping, sitodruk.
Realizuje również obiekty w pojedynczych lub krótkich seriach, używając technik formowania i dmuchania szkła na gorąco.
W swojej najnowszej twórczości, artystka realizuje także projekty osobiste, które są związane z jej rodziną i historią pokoleniową. Wykorzystując delikatny materiał jakim jest szkło nawiązuje do kruchości życia – nadwrażliwości kobiet w łańcuchu pokoleniowym.
