Napięcie pomiędzy rozkwitem gospodarczym symbolizowanym przez postać yuppie i afirmującą ten materialistyczny styl życia popkulturą świateł, rytmów i kolorowych, trochę kiczowatych trendów w modzie, a kontestującą konsumpcjonizm kontrkulturą oraz punkową subkulturą młodzieżową z hasłem „No future”. Zobaczcie graficzny symbol inspiracji, które leżały u podstaw projektu fotela Reality marki SITAG. Zobaczcie pierwszą ikonę SITAG.
Kultura lat 80. to bunt młodych ludzi przeciwko konsumpcjonizmowi. Wtedy narodziła się kultura punkowa i hasło „No future”. Dzisiaj dawni buntownicy siedzą w biurach wielkich korporacji, zostali realistami. Fotel Reality marki SITAG przypomina im jednak: Punk’s Not Dead! Po prostu zmienia formę!
Powstały w latach 80. XX wieku kultowy fotel Reality jest pierwszym projektem, którego kontekst powstania odkrywa SITAG w ramach kampanii „Forma to diagram sił. Ikony SITAG”. Jego twórcą jest Uli Witzig, którego zainspirowała kultura tamtych czasów. W swojej grafice Andrzej Dobosz uchwycił wewnętrzne napięcie i sprzeczność w obrębie sił, które stworzyły ten projekt.
Napięcie pomiędzy rozkwitem gospodarczym symbolizowanym przez postać yuppie i afirmującą ten materialistyczny styl życia popkulturą świateł, rytmów i kolorowych, trochę kiczowatych trendów w modzie, a kontestującą konsumpcjonizm kontrkulturą oraz punkową subkulturą młodzieżową z hasłem „No future”. Lata 80. to też rozkwit gospodarki typu „Do It Yourself”, która była próbą uwolnienia się od konsumpcyjnych wzorców narzucanych przez wielki przemysł.
Fotel Reality zrodziła więc sprzeczność, starcie pomiędzy „mieć” i „być”, głównym nurtem i kontrkulturą, korporacją i sztuką ulicy, hedonizmem i kontestacją, salą konferencyjną i koncertem punkowym.
Choć na pierwszy rzut oka Reality jest stworzony dla wielkich korporacji, w których salach konferencyjnych zapadają ważne decyzje o zasięgu globalnym, ma w sobie wewnętrzny pazur, nieoczywistą zadrę, ostry rys, który nadają mu charakterystyczne trójkąty – mówi Andrzej Dobosz, twórca grafik w ramach kampanii „Forma to diagram sił. Ikony SITAG”.
Ten element skojarzył mi się z twórczością Jamesa Stirlinga, wyróżnionego w 1981 roku nagrodą Pritzkera, który jak nikt inny potrafił w architekturze łączyć elementy funkcjonalne i symboliczne. Podobnie jak u Stirlinga, Reality udowadnia, że połączenie formy, funkcji i kontekstu jest możliwe i że dzięki temu projekty mają szansę wpisać się w styl życia użytkowników – dodaje Andrzej Dobosz.
Dziś punkowi buntownicy z lat 80. pracują z powodzeniem dla wielkich korporacji. Nawet jeśli nie noszą agrafek, kolorowych irokezów, łańcuchów czy ćwieków, nie stracili swego wewnętrznego pazura i czasem chcą go pokazać. Powiedzieć, że chcą czegoś więcej. Reality jest ich sojusznikiem, cichym symbolem ich wewnętrznych rozterek.
Fotel Reality (projekt Uli Witzig): potrafi dostosować się do swojego odbiorcy i otoczenia, cicho wypowiedzieć to, czego nie można wykrzyczeć. Dynamiczna forma oraz szerokie możliwości doboru kolorystyki oparć i tapicerki pozwalają na jego dopasowanie do indywidualnych oczekiwań użytkownika oraz do projektu wnętrza. Może być zarówno klasycznym fotelem w banku, jak i wyjątkowym, zindywidualizowanym fotelem szefa agencji reklamowej, a co więcej, może występować jako wygodne krzesło konferencyjne w zrewitalizowanej kamienicy. Doskonała ergonomia i ponadczasowa estetyka sprawiają, że Reality nigdy nie wychodzi z mody, a przy tym jest bezgłośnym krzykiem swego użytkownika.
Więcej na: www.sitag.pl/ikony
