Architektki Ewelina Jaskulska i Monika Nalewajk za projekt Domu dla Dominika otrzymały wyróżnienie honorowe w międzynarodowym konkursie zorganizowanym przez Institut für Universal Design Munich i DDI Kyoto z okazji 100-lecia Bauhausu.
– W konkursie przyznano jedną nagrodę i dwa wyróżnienia honorowe. Pierwsza nagroda trafiła do zespołu niemieckiego, wyróżnienie natomiast do japońskiego i polskiego – mówi Ewelina Jaskulska. – Nasz projekt był już wystawiany w Ernst Neufert Box w Niemczech i na Uniwersytecie Bauhaus w Weimarze, a zostanie jeszcze pokazany w marcu na Creative Business Week w Monachium.
– Rozwiajając temat nagrodzonego Domu dla Dominika obecnie prowadzimy badania nad architekturą, która będzie zalążkiem małych społeczności. Chcemy, aby architektura nie tyle przestała współtworzyć samotnego człowieka, ale naturalnie pomagała na nowo odkrywać relacje międzyludzkie, szanując jednocześnie indywidualne potrzeby każdego człowieka – dodaje Monika Nalewajk.
O czym jest projekt? Dominik, to dziecko z przedszkola z książki Przemysława Liputa „Rok w przedszkolu”, które porusza się na wózku inwalidzkim. Ograniczony swoją fizycznością nie może w pełni korzystać z przestrzeni dla dzieci. Dom dla Dominika ma na celu pokazanie, że dobra przestrzeń, to ta dostępna dla każdego, bez stygmatyzowania osób o ograniczonej zdolności poruszania się.
Koncepcja domu, jego forma architektoniczna i rozwiązania przestrzenno-funkcjonalne są wynikową szeregu analiz związanych zarówno z historią szkoły Bauhausu, tożsamością architektury japońskiej, rzemiosła, a także związkami funkcjonalnymi i przestrzennymi, jakie zachodzą w relacjach człowieka względem projektowanej formy. Nadrzędny był humanistyczny wymiar architektury, której odniesieniem jest człowiek. Ten młody i ten starszy, ten w pełni sprawny i ten z niepełnosprawnościami. Zaprojektowano przestrzeń, która nie ogranicza człowieka jak i miejsca, w którym powstanie. Dowolność aranżacji w poziomie i w pionie sprawia, że dom jest w pełni uniwersalny. Kiedy jest osadzony w terenie, umożliwia łatwy dostęp. Wyniesiony powyżej staje się bezpieczną przystanią, jednocześnie uwalniając całość działki dla natury. Forma architektoniczna projektowano tak, aby sama architektura mogła być zalążkiem małych społeczności. Domy zestawione ze sobą w różny sposób sprzyjają powstawaniu więzi międzyludzkich, szanując jednocześnie potrzebę intymności człowieka oraz potrzebę kontaktu z naturą.
