Lata 70. XX wieku, hollywoodzka regencja, kosmos i kultura azjatycka mieszają się w nowoczesnym warszawskim mieszkaniu stworzonym przez Paradowski Studio dla młodej, zapracowanej pary.
Projekt jest połączeniem przeciwieństw: mieszkania w miejskim zgiełku i miejsca na wakacyjny wypoczynek. Stąd kilka motywów nawiązujących do śródziemnomorskich domów oraz zachowana w kolorystyce i materiałach surowość i organiczność. Dobór kolorów i zastosowanie różnych przegródek buduje poczucie intymności i przywodzi na myśl twórczość włoskiego artysty Carlo Mollino.
W strefie wejściowej szafa wnękowa została wtopiona w ścianę dzięki tynkowi strukturalnemu. Z drugiej strony stoi niska szafka ozdobiona uchwytem sprowadzonym z Hongkongu oraz lustrem w chromowanej ramie z &Tradition. W centralnym punkcie jadalni znajduje się zaprojektowany na zamówienie stół z czarnego dębu otoczony krzesłami Vitra projektu Jeana Prouvé z 1934 roku, a na ścianie wisi obraz Christophe’a Meyera z 1988 roku, kontrastujący z białą lampą Diesel Foscarini.
Plejada ikon designu
Kuchnia jest nieformalna. Architekci stworzyli ją z myślą o sporadycznym użytkowaniu. Fronty szafek unoszące się nad ziemią obłożono hebanem, a całość dopełnia konstrukcja z profili stalowych lakierowanych na czarno. Ścianę zdobi fotografia koron drzew autorstwa Chloé Le Drezen, pod którą umieszczono zabytkową ławkę kupiona w Belgii.
W salonie znajdziemy wykonany na wymiar system regałów wykonany ze stali surowej walcowanej o wadze ponad 600 kg. W półkach znajdują się wkładki wykonane z różnego rodzaju marmuru oraz fornirowane „skrzynie”. Mocnym akcentem jest sofa Amura Lapis, której towarzyszy ekran przypominający projekty Jeana Dunanda; a także inspirowany stylem japońskim lity dębowy stolik kawowy stworzony przez projektantów. W pokoju znajdują się również zabytkowe fotele tapicerowane kremową tkaniną boucle oraz wolnostojąca lampa Atelier Aretii. Architekci wybrali na podłogę szwedzki, ręcznie tkany dywan wełniany.
Ściany w pokoju gościnnym pokryte są okleiną stylizowaną na lata 60. XX wieku, co nadało mu „pudełkowy” charakter. Projektanci postanowili przełamać tę prostotę intensywnie czerwoną lampą Verpan stojącą na wykonanej na zamówienie małej półce w tym samym kolorze. W łazience ściany pokryto drobnymi gresami z marmuru i fornirem dębowym w złotym odcieniu lat 60.
Do sypialni prowadzą mosiężne drzwi postarzane z ręcznie nakładaną patyną. Faliste kształty parawanu i stolików nocnych wykonane na zamówienie z ciepłego drewna dębowego tworzą tło dla łóżka ustawionego na betonowym podeście. Szafa z wykończeniem o fakturze tkaniny wznosi się nad nią na patynowanych mosiężnych nogach. W pokoju znajdują się również zabytkowe belgijskie lampy trawertynowe i fotel zaprojektowany przez Geoffreya Harcourta.
Hollywoodzka regencja
Hollywood Regency, czasami nazywany Regency Moderne, to styl projektowania, który opisuje zarówno projektowanie wnętrz, jak i architekturę krajobrazu; charakteryzujące się odważnym użyciem kolorów i kontrastów, często z metalicznymi i szklanymi akcentami, które mają oznaczać zarówno bogactwo, jak i wygodę. Został nazwany na cześć przemysłu filmowego południowej Kalifornii, którego cechą charakterystyczną są wspaniałe domy i posiadłości aktorów i aktorek hollywoodzkiej „złotej ery ”, od lat 20 do 50. XX wieku, oraz prace projektantów, takich jak Dorothy Draper i Billy Haines.
