Nazywany ojcem chrzestnym włoskiego designu Gio Ponti jest jedną z tych osób, o których śmiało można powiedzieć, że bez niego świat, jaki dziś znamy, nie byłby taki sam. Przez sześćdziesiąt lat swojej pracy sprawił, że Włochy stały się kolebką najznamienitszego wzornictwa, a jego legenda jest wciąż żywa. Nawet 40 lat po jego śmierci.
Architekt, projektant, producent, wydawca, pisarz (a także filozof) Gio Ponti urodził się 18 listopada 1891 roku w Mediolanie. Stolica Lombardii już w czasach młodości stała się dla niego prawdziwym placem boju do testowania zrodzonych przez bujną wyobraźnię pomysłów. Zanim jednak trafił na studia, by móc rozwinąć pełnię kreatywności, przez dwa lata, od 1916 roku, służył w wojsku podczas I wojny światowej. Dopiero po tym czasie rozpoczął naukę na prestiżowej Politecnico di Milano, uzyskując dyplom z architektury w 1921.
Gio Ponti. Wizjoner włoskiej jakości
Karierę rozpoczął od współpracy z Mino Fiocchim i Emilio Lancim (1923-1927), otwarcie sympatyzując z nurtem nowoczesnego klasycyzmu, znanego we Włoszech jako ruch Novecento Italiano. Klasyka architektury i włoskie dziedzictwo odegrały zresztą decydującą rolę w całej jego karierze, a on sam już w 1931 otworzył własną firmę wraz z Lancim.
Równolegle do kariery architektonicznej, Ponti był niezwykle otwarty na zdobywanie doświadczenia również w innych dziedzinach. Pomysły szybko przerodziły się w rzeczywistość a Ponti zaczął projektować meble, porcelanę, ceramikę i majolikę dla Richarda Ginori; marki z którą entuzjastycznie współpracował jeszcze przez wiele lat. Na tym jego poszukiwania się jednak nie skończyły. W 1928 roku założył działający do dziś magazyn „Domus”, który niezwykle szybko stał się jednym z najbardziej wpływowych periodyków ostatniego stulecia.
Cały świat skierował wzrok na Włochy
W latach 30. Ponti skierował swoje zainteresowania w stronę modernizmu. To wtedy powstały mediolańskie projekty takie jak Casa Laporte przy Via Brin, czy ikoniczne Palazzo Montecatini przy Via della Moscova. W kolejnych latach powojenny optymizm sprawił, że Ponti obrał nową, dużo bardziej ekstrawagancką ścieżkę w swojej twórczości.
W 1950 roku we współpracy z Pierem Luigim Nervi i Arturo Danusso wygrał zlecenie na zaprojektowanie 32-piętrowej wieży Pirelli. Był to drugi drapacz chmur, jaki wybudowano w Mediolanie, a zarazem szczytowy moment w całej karierze Pontiego. Wieża bardzo szybko uznana za symbol Mediolanu przyciągała uwagę na całym świecie, sprawiając, że do Pontiego zaczęły masowo spływać międzynarodowe propozycje współpracy. Zaprojektował wiele budynków we Włoszech, Wenezueli, Iranie, Hongkongu, Holandii i Stanach Zjednoczonych.
Na przełomie lat 50. i 60. architekt nieustająco zajmował się również projektowaniem przedmiotów użytkowych. Stworzył wówczas wiele ikon włoskiego designu. Mowa tu choćby o projektach dla Cassiny, takich jak słynny fotel Distex z 1954 roku i krzesło Superleggera z 1955 roku. Kontynuował również projektowanie oświetlenia dla marki Arredoluce, płytek dekoracyjnych dla Joo Ceramics i Ceramica D’agostino, srebra dla Sabattini oraz niesamowitych rzeźbiarskich elementów emaliowanych dla Paolo de Poli. Pracował niestrudzenie aż do śmierci w 1979 roku.
Dziś, ponad 40 lat po jego śmierci, jego projekty wciąż olśniewają, a on sam jest uznawany za osobę, która zmieniła włoski design i sprawiła, że stał się światową potęgą stylu.
