Sztuka japońskiego mistrza w Muzeum Narodowym w Krakowie

Aż 180 plansz i 45 albumów drzeworytniczych zaprezentowano podczas krakowskiej wystawy „Hokusai. Wędrując…” przedstawiającej dzieła Katsushiki Hokusaia ze zbiorów Feliksa Mangghi Jasieńskiego. Za projekt ekspozycji w Muzeum Narodowym w Krakowie odpowiadał architekt Bartosz Haduch, założyciel pracowni NArchitekTURA. Prócz przeglądu prac artysty, za inspirację posłużyły mu japońskie tradycje, kultura i estetyka, zinterpretowane za pomocą współczesnych środków wyrazu.

Układ wystawy podąża za ideą stopniowego odkrywania widoku, przywodząc na myśl historyczne świątynie, ogrody czy domostwa z kraju kwitnącej wiśni. Niskie ściany z różnych materiałów wydzielają poszczególne wnętrza, zaś ręcznie kaligrafowane znaki wskazują kierunek zwiedzania.

Z tradycyjnych form kształtowania przyrody zaczerpnęły również poszczególne instalacje, aby stworzyć atmosferę wyciszenia i kontemplacji. Ścianka z dwoma najbardziej znanymi dziełami Hokusaia, Wielką falą w Kanagawie i Piękną pogodą przy południowym wietrze, spoczywa na specjalnie dobranym głazie. W innym miejscu tłem dla eksponatów są panele drewniane opalane ogniem (yakisugi). Dwie refleksyjne czarne ściany, ustawione naprzeciwlegle w pierwszej sali, mogą z kolei przywodzić na myśl barwę i fakturę laki.

Dobór kolorów i materiałów wykorzystanych do stworzenia ekspozycji bazuje na wybranych pracach Hokusaia. Inspiracją dla stworzenia perforowanej balustrady w jednej z mniejszych sal był przykładowo „Porcelanowy dwór” z cyklu „Sto opowieści o duchach”. Z kolei w granatowej sali z ilustracjami wodospadów i mostów, w centralnym punkcie pojawia się instalacja przestrzenna inspirowana taflą wody.

Realizację uzupełniają indywidualnie zaprojektowane opisy inspirowane zwojami i tkaninami noren. Specjalnie z myślą o wystawie powstały również siedziska nawiązujące do kształtów bram torii. Wystawę zaczyna i kończy natomiast przeskalowana czerwona pieczęć artysty.

Hokusai Katsushika

Znany głównie pod imieniem Hokusai (1760-1849), to jeden z najwybitniejszych japońskich malarzy i twórców barwnych drzeworytów w stylu ukiyo-e. Namówiony przez swoich uczniów wydał 15 tomów szkiców i rysunków pt. Manga (1814) portretujących ówczesną Japonię. Stworzył również ilustracje do ponad 500 książek, z których część sam napisał. Jego twórczość wywarła głęboki wpływ na wielu słynnych europejskich twórców, jak chociażby Claude’a Moneta. Za jego najsłynniejsze dzieło uznaje się cykl drzeworytów 36 widoków na górę Fudżi, składający się tak naprawdę z 46 grafik.

Feliks Jasieński (1861-1929), pseudonim Manggha, był polskim krytykiem i kolekcjonerem sztuki. Liczne podróże po Europie, Egipcie i Azji Mniejszej pozwoliły mu zebrać kolekcję około 15 tysięcy eksponatów, w tym ok. 6,5 tysięcy o tematyce japońskiej, którą przechowywał i stale uzupełniał w Muzeum Narodowym w Krakowie. Na skutek II wojny światowej kolekcja znacząco ucierpiała, zaginęło m.in. ok. 500 drzeworytów przechowywanych wówczas w kamienicy Szołayskich przy pl. Szczepańskim. Pod koniec lat 80. XX wieku, Andrzej Wajda ufundował wybudowanie Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, gdzie finalnie umieszczono wszystkie zachowane zbiory Jasieńskiego.

***
Trendy, inspirujące wnętrza, najlepsze realizacje w architekturze, nowości ze świata designu i ciekawe rozmowy wprost do Twojej skrzynki!  Zapisz się na nasz newsletter i bądź na bieżąco!