Wzniesiony w 1937 roku przez Juliusza Żórawskiego luksusowy dom apartamentowy został zbudowany na potrzeby cukrowni Ciechanów. Swoją charakterystyczną nazwę zawdzięcza maszynowni windy, która zwieńczona wygiętym daszkiem przypomina właśnie żagiel.W budynku znajduje się 10 mieszkań trzypokojowych oraz 10 apartamentów-kawalerek. Jednemu z nich świetność przywrócił architekt Marcin Kwietowicz we współpracy z Magdaleną Romanowską, realizując tym samym marzenie swoich przyjaciół.
Pierwotny układ mieszkania miał niezwykle wyrazistą strukturę, którą udało się zachować – stąd podpierające strop kolumny i oryginalny układ panoramicznych okien. Większość cennych detali zniszczono w czasach PRL-u. Choć zachowały się one w różnym stopniu w innych mieszkaniach (przede wszystkim w identycznym lokalu piętro niżej, którego remont trwał niemal równolegle), nie zdecydowano się na ich rekonstrukcję, uznając, że nie byłyby wówczas autentyczne.
By zachować jednorodność frontowej fasady (a przy okazji spełnić wymagania konserwatora zabytków) pieczołowicie odtworzono jedynie zajmujące całą ścianę okna, których forma, a przede wszystkim wpadające przez nie światło, decydują o charakterze wnętrza. Światło pozwoliło wyeksponować też to, co we wnętrzu było rzeczywiście oryginalne, czyli jego elastyczną strukturę. To słupowo-ryglowa konstrukcja budynku jest największym walorem i decyduje o autentyczności wnętrza.
Aby dostosować mieszkanie do potrzeb rodziny z trójką małych dzieci niezbędne okazało się wyburzenie ściany pomiędzy dwoma sypialniami. W efekcie na układ funkcjonalny składa się połączony z kuchnia i jadalnią pokój dzienny wychodzący na południe oraz dwie sypialnie od północnej strony. Takie rozmieszczenie sprawia, że część dzienna jest niezwykle słoneczna, co w połączeniu z odcieniami bieli i beżu, jasnym drewnem oraz polerowaną stalą tworzy pogodny, kojący nastrój.
Oryginalny parkiet koresponduje z licznymi pamiątkami z podróży i dziełami sztuki należącymi do właścicieli. Wspomnieniem z wakacji jest również wystrój łazienki wykończonej w całości szlachetnym bliskowschodnim tynkiem – przypominającym stiuk tadelaktem.
Dom pod żaglem
Znajdujący się w rejestrze zabytków „Dom pod żaglem” jest jednym z najbardziej charakterystycznych międzywojennych budynków w stolicy. Pięciopiętrowy budynek o żelbetowej, szkieletowej konstrukcji pełnił funkcję luksusowego apartamentowca pod wynajem. To jeden z pierwszych, o ile nie pierwszy, obiekt w Warszawie realizujący sformułowane przez Le Corbusiera słynne pięć zasad nowoczesnej architektury wyróżniając się otwartym parterem, który umożliwia swobodny ruch pieszych a przy tym zapewnia dodatkowe miejsce dla samochodów, charakterystycznym układem okien pozwalającym na lepsze doświetlenie pomieszczeń oraz tarasem rekreacyjnym na dachu.
Za projekt odpowiadał Juliusz Żórawski, jeden z najsłynniejszych polskich architektów okresu modernizmu. Większość z jego najbardziej znanych projektów została zrealizowana w drugiej połowie lat 30. Zasłynął awangardowymi budynkami mieszkalnymi, których strukturę opierał na pięciu zasadach nowoczesnej architektury sformułowanych przez Le Corbusiera.
