Podczas zakończonego właśnie London Design Festivalu (21-24 września) Instytut Adama Mickiewicza zaprezentował wystawę „Textura. A Polish Touch”, której tematem przewodnim była relacja deseń a obiekt.
„Textura. A Polish Touch” (Tent London, kuratorka: Paulina Matusiak) to z jednej strony otwarcie się na modę, a z drugiej zaś połączenie dwóch dziedzin sztuki użytkowej. Motywem przewodnim ekspozycji były wzory na tkaninach – udany mariaż różnych dziedzin polskiej współczesnej sztuki użytkowej. Z łaciny „textura” to układ i kolejność nici w tkaninie. We włókiennictwie słowo to jest również używane do określania sposobu tkania i struktury powierzchni odzieży.
Wystawa „Textura. A Polish Touch” pokazała szeroki przekrój przez polskie projekty zorientowane wokół badań potencjału materiałów i faktur oraz ich możliwych zastosowań i różnych technik wytwarzania. Prezentacja objęła także projekty, które łączą w sobie techniki mające korzenie w splocie tekstylnym i deseniu. Zgodnie w koncepcją kuratorki wystawa, obejmująca 34 obiekty pokazana została na 60 m kw. Poprzez nagromadzenie obiektów, ich kulisowy układ i przeplatanie się niczym w tkaninie, Paulina Matusiak chciała osiągnąć efekt bogactwa, na granicy przesytu i przytłoczenia.
Obecnie mamy do czynienia z powrotem do tekstyliów i ich kulturowych ekspresji. Życie w coraz bardziej cyfrowym świecie budzi potrzebę „takstylności”, odczuwania struktury materiałów, które nas otaczają. Ta potrzeba przyczyniła się do odrodzenia i wzmocnienia roli tkaniny w naszym najbliższym otoczeniu. To właśnie tkanina jest kluczem tej wystawy.
Polska posiada bogatą tradycję wzornictwa i produkcji materiałów. Rozpoczynając od tkaniny ludowej i wybitnych łódzkich projektantów, poprzez „Ład” oraz sopocką szkołę tkaniny aż do awangardowej polskiej tkaniny artystycznej. Współcześnie projektanci mają dużą potrzebę poznawania starych i odkrywania nowych procesów produkcyjnych. Techniki produkcji nie są już związane tylko z jedną dziedziną, pozwalają na twórcze eksperymenty. Projektanci używając metod stosowanych we włókiennictwie tworzą obiekty oświetleniowe. Meble powstające z lejącego szkła maja warstwowość i gamę kolorystyczną, którą można odnaleźć w zwiewnych tkaninach i szkle dekoracyjnym. Innowacja technologiczna w tkaninie idzie ramię w ramię z szukaniem nowych rozwiązań we wzornictwie mebli.
Na wystawie można było zobaczyć prace 28 projektantów m.in.: wazony Malwiny Konopackiej czy krzesło Oskara Zięty w towarzystwie akustycznych tkanin Aleksandry Gacy oraz projekty odzieży Acephala.
