W poniedziałek w Warszawie pożegnaliśmy profesora Stefana Kuryłowicza, który z początkiem czerwca zginął w katastrofie awionetek, jaka wydarzyła się w hiszpańskiej Asturii. Stefan Kuryłowicz należał do grona najbardziej wpływowych twórców ostatnich 20 lat, nie tylko w Polsce, choć to właśnie w kraju realizował swoje główne projekty. Uważano go za jedynego polskiego starchitekta.
W zgodnej opinii nie tylko kolegów z branży i specjalistów, ale również mieszkańców miast, w których powstawały obiekty Kuryłowicza, to właśnie on przyczyniał się do powstawania trendów, a jego architektura była wizyjna, spoglądała w przyszłość, w wielu wypadkach wyprzedzając teraźniejszość.
Od dawna mówiono o Kuryłowiczu, że był „architektem Warszawy” – gdyby nie on i jego projekty, stolica wyglądałaby zupełnie inaczej. Od lat Kuryłowicz specjalizował się m.in. w tworzeniu biurowców. I w pejzaż miasta na stałe przecież wpisały się najbardziej rozpoznawalne jego obiekty: budynek PLL Lot (2002), centrum finansowe Focus Filtrowa (2001) czy Wolf Nullo (2006), zlokalizowany nieopodal Sejmu. We wszystkich realizacjach potrafił zaskakiwać, burzyć porządek klasycznego myślenia o architekturze, zastosowaniu materiałów czy określaniu dodatkowych funkcji przestrzeni architektonicznych.
Jego pracownia potrafiła szybko reagować na zmiany zachodzące nie tylko w gospodarce, ale i w życiu społecznym – po przemianach roku 1989 to właśnie Kuryłowicz otworzył przez mieszkańcami stolicy szersze spojrzenie na funkcjonalność architektoniczną: tworzył nie tylko obiekty biurowe i przestrzenie użyteczności publicznej, ale również osiedla i budynki mieszkalne, w tym m.in. Eko-Park czy Osiedle Marina Mokotów (oba realizowane od 2000 roku). Projektował także apartamentowce (Prosta Tower w stolicy), ale również poza Warszawą, m.in. w Gdańsku (Apartamentowiec Symfonia Residence).
Kuryłowicz był otwarty na różne inspiracje i wpływy: dla Wrocławia stworzył projekt Narodowego Forum Muzyki, a dla Białegostoku projekt stadionu miejskiego, którego budowa trwa już od ponad roku. Gdy jego projekty trafiały na konkursy, okazywały się najlepsze, spełniając wszystkie oczekiwania inwestorów. Z kolei w Gdańsku zrealizował dwa obiekty w ścisłym centrum: Hotel Hilton i nowoczesną kamieniczkę znajdującą się nieopodal hotelu.
Stefan Kuryłowicz urodził się 26 marca 1949 roku w Warszawie. W roku 1972 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1983 roku prowadził własne biuro. Wielokrotnie go nagradzano, przed dwoma laty wraz z zespołem otrzymał nagrodę ministra kultury za całokształt twórczości. W 2007 roku zdobył nagrodę Kryształowej Cegły za najlepszy obiekt handlowy we wschodniej Polsce (budynek Lublin Plaza), rok wcześniej zdobył I Nagrodę w konkursie SARP na koncepcję architektoniczną kompleksu budynków dydaktycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Kuryłowicz był również nominowany do nagrody Miesa van der Rohe.
Architekta zaliczano go grona najbardziej wpływowych architektów ostatnich lat – otrzymał zaproszenie do pięcioosobowego zespołu architektów, który miał przeprojektować siedzibę główną Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.
