Powrót z nowym cyklem prac nigdy nie należy do łatwych, tym bardziej jeśli autorka nie uczestniczy w regularnych pokazach w Polsce. Ci, którzy znają twórczość Doroty Buczkowskiej wiedzą jednak, że jej długie milczenie artystyczne zawsze skutkuje przełomowym pokazem. Z tym większą niecierpliwością wyczekujemy aż dwóch wystaw, które artystka zaprezentuje w tym miesiącu.
Pierwsza z nich, „Layers” / „Warstwy”, to prawdziwy unikat prezentujący twórczość dwóch pokoleń artystek, matki i córki. Po raz pierwszy w jednym miejscu zobaczymy cykl zaprojektowanych w latach 2019-2022 papierowych kolaży Doroty Buczkowskiej oraz gobeliny i miniatury tkackie Anny Buczkowskiej pochodzące z lat 80. XX w.
Mimo stosowania odmiennych technik wyrazu w obu przypadkach fundamentalny jest tutaj stosunek do tradycji rękodzielniczej. Traktowanie pracy artystycznej jako procesu, wykorzystywanie materiałów naturalnych i znalezionych oraz ich cyrkulacja, jak to często określa Dorota czy osmoza, jak to nazywa Anna.
Ekspozycja odbędzie się w tymczasowej galerii przy ul. Koszykowej 35 w Warszawie w dniach od 28 września do 04 października 2022 roku.
W tym samym niemalże czasie, w ramach Warsaw Gallery Weekend w galerii Jednostka odbędzie się wystawa „Grounding” / „Uziemienie”, podczas której pokazana zostanie seria najnowszy prac malarskich Doroty Buczkowskiej pt. „Thus Spoke the Plant”.
Tu, w niewielkiej miejscowości na pograniczu Rumunii i Serbii, niedaleko słynnego stanowiska archeologicznego Lepenski Vir, gdzie odkryto mezolityczne rzeźby bóstw, rośliny są cały czas na wyciągnięcie ręki. Dla artystki bardzo istotne były też prace mieszkającej w Australii badaczki Moniki Gagliano, która odchodzi od antropocentryzmu i łączy metody naukowe z tradycyjną wiedzą o naturze, mówiąc o konieczności przywrócenia naturze podmiotowości.
– Nowa seria jest hołdem dla ukrytej fazy wzrostu, krwiobiegu korzeni i kłączy. Pełno tu wijących się pędów i kiełkujących bulw, pajęczyn, gniazd z suchych liści i drobnych gałązek, tuneli i otworów, pozostałości po labiryntach kryjówek i nor, składających się na niezgłębione podziemne metropolie. To kompozycje utrzymane w sinych, zielonkawych i brązowych odcieniach, przypominające przekroje przez geologiczne makiety. Zbudowane z materii w procesie usychania, więdnięcia albo gnicia, objawiające hipnotyzujące bogactwo miąższy, olei, nektarów i soków, ujawniające złożone procesy mieszania się substancji – pisze historyczka sztuki, Marta Lisok w katalogu do wystawy.
Wystawie towarzyszyć będzie również ekologiczna instalacja Karoliny Grzywnowicz. Artystka analizuje krajobraz jako medium od dawna będące narzędziem ideologii i władzy. Zastanawia się, jak wygląda ogrodnictwo w miejscach konfliktów, bada strategie upraw i sposoby znaczenia terytoriów.
Ich wspólną ekspozycję będzie można oglądać od 29 września do 22 października przy ul. Andersa 13 w Warszawie.
Dorota Buczkowska
Urodzona w 1971 r. Studiowała na dwóch kierunkach w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – ukończyła Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki oraz pracownię rzeźby prof. Grzegorza Kowalskiego. Swoją edukację związała również z Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim, odbyła także staż w prestiżowym Centre National des Arts Plastiques Villa Arson w Nicei. Z Francją była związana przez wiele lat, tam mieszkała i pracowała. Była również stypendystką francuskiego rządu, Krassner-Pollock Foundation i Kulturkontakt we Wiedniu.
W ostatnich trzech latach Dorota Buczkowska zajmowała się głównie malarstwem i kolażami. Można w nich odnaleźć wątki charakterystyczne dla wcześniejszych cykli, jak działanie z materią malarską, która, choć abstrakcyjna, obrazuje świat w jego organicznej manifestacji. W najnowszych pracach artystka przykłada szczególną wagę do definiowania obrazu na nowo i do samego procesu percepcji świata. Impulsy odbierane przez zmieniający się w czasie organ wzroku, a także neurologiczne procesy skutkujące powstawaniem obrazu to osobnicza synteza barw i kształtów. Jednostkowy sposób widzenia świata i odrębność postrzegania go przez każdego człowieka są nowym obszarem refleksji.
Jej prace znajdują się w licznych kolekcjach m.in.: Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Kolekcja Sztuki Raffles Europejski Warsaw, Fundacja Sztuki Polskiej ING, Kolekcja Sztuki PKO Banku Polskiego, Skulpturenmuseum Glaskasten Marl, IGNOE – State Gallery of Lower Austria, MoBY – Museums of Bat Yam
Anna Buczkowska
Rocznik 1943. Studiowała w latach 1965-1971 na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w pracowniach Eugeniusza Eibischa, Andrzeja Jurkiewicza i Stefana Gierowskiego (malarstwo) oraz Anny Śledziewskiej, Mieczysława Szymańskiego i Wojciecha Sadleya (tkanina). Dyplom z wyróżnieniem w katedrze tkaniny uzyskała w 1971. Zajmuje się tkaniną artystyczną, malarstwem, rysunkiem i kolażem.
Od lat 70. wystawia w kraju i za granicą, szczególnie w Skandynawii, Niemczech, Holandii, Belgii. Uczestniczyła w licznych w zbiorowych wystawach tkaniny, jak Międzynarodowe Biennale Koronki w Brukseli (1994), Międzynarodowa Wystawa Tkaniny Współczesnej w Kioto (1988) czy Międzynarodowe Triennale Tkaniny w Łodzi (1989, 2001).
Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. W 1993 r. otrzymała stypendium The Pollock-Krasner Foundation (USA). Jej twórczość jest reprezentowana w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie, Nordyska Museum w Sztokholmie, Centrum Badań Kosmicznych w Warszawie, Sejmie RP oraz prywatnych kolekcjach w Polsce, Niemczech, Holandii, Anglii, USA.
